Als ik eerlijk moet zijn zie ik het nut van een zwarte lijst niet zo in.
Ten eerste: wat zijn de criteria.?
Bij een geschil kan het namelijk ook wel eens zijn dat zowel verkoper als koper (on)schuldig zijn. Je hebt namelijk niet met 2 maar met 3 partijen te maken. Verkoper, transporteur en koper. Wordt dit altijd eerst uitgezocht, of komt hij zomaar klakkeloos op de zwarte lijst te staan.?
Zal wat voorbeelden aanhalen:
1ste:
Verkoper verkoopt eenmalig iets en dat gaat fout. Heeft het dan nog zin dat hij hier op een zwarte lijst staat.?
2de:
Verkoper heeft al tientallen malen iets verkocht en dit is altijd,.....op één keer na goed gegaan. Is het dan een waardeloze verkoper.?
3de:
Artikel gaat verloren bij transport. Meestal word verkoper er (onterecht) op aangekeken omdat de koper de extra verzekeringskosten niet op zich wil nemen. (scheelt overigens maar 3 euro)
4de:
En tenslotte mijn belangrijkste bezwaar:
Verkopers die willens en wetens de zaak willen belazeren, nemen toch iedere keer weer een andere naam en emailadres aan, zodat hun vermelding hier helaas steeds een
achterhaalde zaak is.
We zullen er mee moeten leren leven dat er altijd zulke randdebielen zullen blijven bestaan.
De enige 100% zekerheid om niet de mist in te gaan is het artikel zélf ophalen. Doe je dit niet, dan aanvaard je automatisch het risico van een teleurstelling. Je kunt ook zelf zoveel doen om de kans op een mislukking te verkleinen. Zoals b.v. foto's van artikel, persoonsgegevens (adres, vast telefoonnummer o.i.d) opvragen.
Wil hij dit niet geven, of kan zelf geen foto's maken, overweeg dan van de verkoop af te zien.
En dan nog dit: door zo'n lijst aan te leggen creëer je een soort schijnveiligheid die er niet is.
Ik zie eigenlijk méér iets in een topic waarin komt te staan hoe je juist kunt voorkomen dat je een zo'n situatie raakt. Dus hoe iemand te werk gaat om het risico van een fiasco zo klein mogelijk te houden.
Want voorkomen is nog altijd beter dan genezen. :think: