Chipperfields and more...

[Frederic]

Wow…

Wat een hartverwarmende reacties.

Dank jullie, dank jullie.

Dat Chipperfieldsknutselen is naast mijn baan als freelance auteur/redacteur een van mijn favoriete vrijetijdsbestedingen. Niet dat ik er heel veel tijd in stop, maar als ik er mee bezig ben, ben ik er ook serieus mee bezig.

Ik heb nog een paar modellen staan die ik niet op de foto heb gezet. Ze komen er aan.

En verder laat ik mij door het toeval overvallen: ‘Hé, dat is een leuk model! Daar kon ik wel eens een Chipperfieldswagen van maken…’.


Groet en tot ziens,

Fred

[OTF'er]

Unieke verzameling, iets waar U trots op mag zijn.
Die Routemaster is prachtig

[tom]

De NAMAC-beurs is helaas niet in de buurt voor je, maar in Houten bij Utrecht. Wel de rit waard want ik ken geen beurs waar je meer van dit soort donormodellen zult vinden...

[Frederic]

Iets wat ik eigenlijk nooit doe, behalve als ik moeilijk aan het origineel kan komen: een model in originele fabrieksstaat brengen. In dit geval de Citroen DS Alpine Resue van Gorgi Toys. Mijn allerliefste vriendin koestert een grote hartstocht voor de DS, zonder twijfel het mooiste model ooit door Citroen ontworpen. Ze heeft inmiddels een aardige collectie miniaturen, als opmaat –ooit- naar het 1:1 model. Natuurlijk ontbreken ook de Corgi Toys uit de jaren zestig niet in de collectie. Er is echter één model waar er relatief weinig van zijn gemaakt en die je dan ook nooit tegenkomt, of alleen tegen idioot hoge prijzen: de DS Alpine Rescue. Zijn er van bijvoorbeeld de Olympic Winter Sports uit 1968 307.000 exemplaren gemaakt, van de Alpine Rescue uit 1970 zijn dat er ‘maar’ 124.000.

Omdat we de breaks van Corgi verder compleet hebben, deed het gemis van de Alpine Rescue zich voelen. En besloot ik derhalve een wrakkie van een andere uitvoering van de DS te transformeren tot zo’n Alpine. Het wrakkie was voor een paar euro snel gevonden, een ander wrakkie leverde het benodigde blauwe interieur + de achterklep, MK Models had gelukkig de stickers, het achterraam en alles wat op het dak hoort en ik het geduld om er iets moois van te maken. De redder en zijn St. Bernardhond ontbreken, maar dat geeft niet. Het gaat ons om het wagentje. En dat die ‘home made’ is maakt het exemplaar alleen maar meer bijzonder. In de handel is dit model zero euro waard, maar ook dat interesseert ons niet. Het is ons om de hobby te doen: het aanleggen van een heel persoonlijke collectie autominiaturen.

[Basselijn]

Mensen met zo'n passie (zo mag het denk ik toch wel genoemd worden) kan ik buitengewoon waarderen! Hulde , en wat verschrikkelijk mooi gedaan!

[tom]

Ziet er geweldig uit!

Volgens mij heb ik trouwens het origineel staan...

[Veicolo]

Schitterend model en erg fraai gedaan, compliment! En waardevol of niet inderdaad, het zou mij ook geen moer uitmaken.

[Frederic]

Allereerst nogmaals dank voor de prachtige complimenten!

Een circus met de omvang van Chipperfields Circus moet natuurlijk altijd alert zijn op brand. In alle hokken wordt stro gebruikt, de zitplaatsen zijn van hout, de piste ligt vol zaagsel en de tent verdraagt evenmin vuur. Brandpreventie is dus een absolute prioriteit. En bij brandpreventie hoort een brandpreventiewagen. Een wagen die alles aan boord heeft om een brand te voorkomen en die EHBO kan bieden bij een beginnend brandje.

Ik heb daar de Corgi Ford Zephyr Motorway Patrol Car voor gekozen, model 1960. Een model dat veel wordt aangeboden en die ik dus voor een prikkie op de kop kon tikken. De kleur rood lag voor de hand, wat prachtig combineert met het originele interieur van de auto. Op internet heb ik wat relevante plaatsjes gezocht in de stijl van de jaren zestig en MK Modelcarparts had vanzelfsprekend de antenne voor me. Om het autootje te relateren aan Chipperfields heb ik het een blauwe bies gegeven. En voila: het oer-Engelse Chipperfields Circus heeft er weer een oer-Engelse auto bij!

[Frederic]

Een klein autootje, deze Mini, maar een geducht tegenstander. Ze liet zich zomaar niet even ombouwen. Het is een beetje het verhaal van de DS Break Alpine Rescue. Net als die Break kom je ook deze Mini maar zelden tegen en dan zijn ze of in verregaande staat van ontbinding of in mintstaat en derhalve veel te duur naar mijn zin. Dan maar zelf een model gemaakt. Het model dat ik wilde staat op pagina 118 van de Corgi Bijbel van Marcel R. van Cleemput: de Mini-Cooper Competition van 1965, blauw met een wit dak, een geel interieur, vlaggetjes op de motordeksel en nummer 3 op de deuren.

Als uitgangspunt nam ik een wrakkie van de Mini-Cooper de Luxe, eveneens van 1965 en die net als de Competition geen mistlampen heeft. Voor het interieur had ik nog een slopertje liggen van de ‘177’, een zeer courant model. Weliswaar is het interieur van de Competition zoals afgebeeld in de Corgi Bijbel geel, maar een speurtocht op internet heeft mij inmiddels geleerd dat Corgi heel wat varianten op de Mini’s heeft gemaakt. Zo is de Competition ook geleverd in een blauwe versie met wit dak en witte motordeksel en met de nummers 3 én 1. Best mogelijk dat ze dus ook met een rood interieur is gemaakt, en anders is mijn model daardoor nóg exclusiever. Bij het wrakkie van de De Luxe ontbrak echter één lampenhuis, terwijl het andere beschadigd was. Maar daarover later.

Het eerste probleem waar ik tegenop liep, was het dak. Dat kreeg ik maar niet dekkend en egaal wit geschilderd. Ik heb drie verschillende verfen gebruikt, maar ze bleven strepen (ik verf alle modellen namelijk gewoon met de kwast). Tot ik de oorzaak achterhaalde. Ik had de koets namelijk eerst blauw geschilderd en ging daarna pas bezig met het dak. Wat betekende dat ik bij de randjes heel secuur te werk moest gaan. Blijkbaar was dit model er eentje uit een maandagochtend-serie waarbij de metaallegering niet helemaal gelukt was, want de ondergrond verdroeg die zorgvuldige behandeling niet. Pas toen ik er met snelle bewegingen de witte verf op smeerde, droogde ze mooi egaal op. Daarna hoefde ik alleen nog maar een paar minuscule overlappingen in het blauw bij te stippen. Al doende leer je.

En dan die lampenhuisjes. Dat gaf ook de nodige probleempjes. Eerst probeerde ik het met de lampenhuisjes van de Mini Police Van uit 1964. Die kun je namelijk verwijderen, in tegenstelling tot de Austin Mini Van die vast onderdeel zijn van de carrosserie. Maar wat ik ook probeerde, ik kreeg ze niet op hun plek in de Competition. Ik had natuurlijk al even bij MK Modelcarparts gekeken, maar die heeft ze ook niet. Hoe nu die lampjuweeltjes bevestigd te krijgen? En ineens wist ik het: met kauwgum! Een verse Stimorol genomen, tien minuutjes malen, kauwgum als stopverf verwerkt, juweeltjes er in gedrukt en klaar. Na droging aan de binnenzijde alles geverfd, ook al als een ‘lijmmiddel’.

Als kroon op het werk de transfers op de auto geplakt en zie: de ‘ strijd’ was ten einde. En hoe groter de strijd, hoe groter de overwinning. Mijn Mini-Cooper Competition is in meerdere opzichten een kroonjuweel in mijn collectie!

[zipperscales]

Een Mini kan ik zeker waarderen! sowieso alle verhaaltjes die je erbij schrijft maken het erg interessant. Heb overigens zelf een Mini

[schuifelhoofd]

Van die Chippersfield wil ik wel een keertje een groepsfoto zien.
Als ze nu al zo indrukwekkend zijn.......

[Bien]

Van die Chippersfield wil ik wel een keertje een groepsfoto zien.
Als ze nu al zo indrukwekkend zijn.......

Ja, dat wil ik eigenlijk ook wel eens zien!
Misschien zou het ook leuk zijn om eens een diorama te maken met een circustent, wat olifanten en tijgers etc. erbij en dan de auto's er omheen zoals in het echt. (oh shit... mijn fantasie slaat weer op hol...)

Hoe dan ook, erg mooie aanwinsten weer!

[tom]

Mooi gemaakt!

[Frederic]

Een echte transformatie, dit Chipperfields-model. Uitgangspunt is een Scania Vabis van Tekno geweest. Ik heb niet zo veel met vrachtwagens, maar er zijn een paar klassieke modellen die ik wel heel mooi vind. De Scania met de lange neus uit de jaren zestig/zeventig is zo’n vrachtwagen. En ik wilde haar dus een plekje in mijn ‘home made’ Chipperfields-modellen geven.

Op Marktplaats vond ik een Tekno model, dat ooit een brandweerwagen was geweest, maar waar van de ladderinstallatie alleen nog maar een onderstuk resteerde. Die was er zo af en ik had dus een casco om ‘iets van te maken’. Maar wat? Al snel dacht ik aan een onderkomen voor de medewerkers van het circus. Een directiewagen? Nee, te bescheiden van formaat. Bovendien had ik daar net een Routemaster voor bedacht. Als opbouw had ik een caravan van Caramara, een leuk jaren vijftig model. Als origineel niet iets voor mijn verzameling, maar getransformeerd tot een Chipperfields-item prima te gebruiken. Het onderstel van de caravan was zo verwijderd en met wat boren en bouten had ik een mooi passend ensemble. Met een stroomlijn van niks, maar wie gaf daar om in de jaren zestig? De diesel kostte een krats en elk circus had wel van die merkwaardige vrachtwagenombouwsels waar van alles in en op werd vervoerd.

En ineens wist ik het: het wordt het onderkomen voor de clowns. En hoe eenvoudig het ook lijkt, maar in het zoeken en schuiven naar de juiste grootte en onderlinge verhouding van de stickers gaat relatief veel tijd zitten. Ik houd mij namelijk strikt aan de originele modellen van de jaren zestig Corgi Chipperfields-modellen, die ook niet behangen zijn met stickers.

Tot slot een trekhaak van een sloop Corgi Landrover aan de Scania gemonteerd en mijn Chipperfields-collectie heeft er naar mijn idee werkelijk uniek exemplaar bij.

Wat betreft een groepsfoto van alle Chipperfields: die zal in de toekomst zeker geplaatst worden, maar ik wil liever niet in één keer al mijn kruit verschieten door alle Chipperfields tegelijk op een foto te zetten.

[tom]

Erg leuk gedaan!