Een ‘verzoeknummer’ van mijn allerliefste vriendin, kattenliefhebster tot op het merg. “Wil je voor mijn collectie poesjes een soort kattenverzorgingswagen maken? Geen ambulance, maar een auto die bijvoorbeeld rijdt voor een heel groot kattenasiel of –pension.”
Een uitdaging. Welke auto kies je daar voor? Onder het motto ‘de klant is koningin’ liet ik de keuze aan mijn partner. Er kwamen wat Corgi busjes voorbij zoals de Bedford, de Karrier en de Commer, maar dat zijn toch eigenlijk een beetje teveel vrachtwagentjes. Daar vervoer je geen katten in, wezens die toch al behept zijn met aristocratische pretenties. Het moest een auto zijn met wat meer klasse, met stijl. We kwamen er niet uit, tot het meest voor de hand liggende model plotseling voor mijn netvlies langs reed: de Corgi Chevrolet Impala Kennel Service Wagon van 1967, in 1970 ook als Chipperfield’s Performing Poodles Pick-Up uitgebracht. Van de eerste zijn er 586.000 gemaakt, van de tweede relatief weinig: 104.000. Het lukte me niettemin een Chipperfields op de kop te tikken, zij het dat het voorraam kaduuk was en het chroomwerk ‘vergeeld’.
Het uitboren was lastiger dan ik dacht, maar op een goed moment lagen de losse brokken dan toch voor me. Na een aantal kleuren te hebben overwogen, koos mijn vriendin voor het ‘vertrouwde’ rood dat ik ook gebruik voor mijn eigen Chipperfields modellen en de Corgi Toys bedrijfswagens. Een nieuw raam kwam als altijd van MK Models en met veel zoekwerk op het internet en het nodige knip-, plak- en verkleinwerk had ik de juiste afbeeldingen. Vervolgens het wagentje gelakt, chroomwerk opnieuw in de verf gezet, de (soms piepkleine) transfers uitgeknipt en aangebracht en de boel weer dicht gelijmd.
Het resultaat mag mijn allerliefste zeer bekoren en Hulde is sindsdien mijn deel!
