Bij mij is het autorijden verschoven naar: liefst zo min mogelijk. Ik heb zelfs nog getwijfeld of ik, 4 jaar geleden, nog een nieuwe auto zou kopen.
De vrijheid van "automobilteit" versus het kwaliteitsloze alternatief openbaar vervoer deed me alsnog beslissen voor blik op vier wielen.
Ik fietste op een vrije middag in 2008 door mijn woonplaats en zag een auto staan die mij onbekend voorkwam maar wel iets had wat mij
aansprak. Dat was dus een Daihatsu Materia, een weinig populair automerk (thans is de verkoop in Europa gestopt).
Ik dacht meteen: die is leuk, dat is weer eens iets anders dan de 3 miljoenste Golf op de weg. (No offence)
Met de gedachte toch nog maar een auto aan te schaffen heb ik deze dus meteen gekocht.
Daihatsu is feitelijk Toyota met een andere body. Deze is super ruim, praktisch, zuinig (ondanks de aerodynamica van een schoenendoos) en goedkoop in onderhoud.
Meer heb ik niet nodig en wil ik er ook niet aan uitgeven. Het rijdt en doet dat voortreffelijk.
Ik heb geen foto van mijn eigen auto gemaakt (kan ik alsnog doen) dus hier maar even een blitse foto uit de folder.
O ja, mijn oudste dochter zei bij het zien van deze auto: Pa, wat heb je nu voor iets afschuwelijks gekocht, dit model lijkt op hoe een kind
van 4 een auto tekent. Vond ik wel een leuke van mijn dochter, moest er om lachen.
