Eerst en vooral bedankt voor de leuke reacties op de vorige update
Voor de volgende gaan we weer eens kijken bij onze Italiaanse vrienden: de Lamborghini Jota SVJ.
Een Lambo zoals Lamborghinis moeten zijn: bruut, ruw, gek en bij voorkeur niet van de VAG-groep... OK, het merk maakt nu eindelijk winst denk ik maar de stier is zijn eigenwijze woestheid toch wel wat kwijt.
Kyosho heeft deze SVJ net uitgebracht en heeft er weer een mooi model van gemaakt maar ik blijf erbij dat de afwerking van een hedendaagse Kyosho niet meer zo fijn is als enkele jaren geleden. Er is een verschil in de kwaliteit. De sluitnaden zijn wat groffer geworden en het geheel zit ook niet meer zo perfect in mekaar als vroeger. Er is verschil te zien tussen deze grijze SVJ en de rode Miura P400 en Jota SVR in de foto's hieronder.
Miura SVJ
Lamborghini zat met een probleem destijds want er waren natuurlijk klanten die gehoord hadden over de mysterieuze Jota (SVR) en sommige wilden graag zelf zo eentje hebben. Lambo kon het zich niet veroorloven om een serie Jota's te bouwen, dus boden ze een opgewaardeerde Miura SV aan. Deze kreeg de naam SVJ en kreeg een deel van de wijzigingen aan de motor, ophanging, koetswerk en interieur over van de Jota (SVR). Er werden uiteindelijk 5 SVJ's gebouwd (2 nieuwe en 3 omgebouwde SV's). Ze bestaan nog alle 5 maar slechts eentje heeft de dry-sump smering zoals de originele Jota SVR het ooit had.
Tussen 1983 en 1987 werd er voor Jean Claude Mimran (tot 1987 mede bestuurder van Lambo) nog een 6de SVJ van een ongebruikt Miura S chassis door Lamborghini gebouwd.
Later werden er door verschillende garages in Zwitserland, USA en Japan ook nog andere Miura's omgebouwd naar SVJ specificaties maar dit waren dus geen originele fabrieksexemplaren.
Even een ommetje rijden. Gebruikte figuren: James Dean van Figurenmanufaktur en Joyce van Motorhead Miniatures
Even nog 2 collega's erbij halen: de Jota SVR en de Miura P400
Miura P400. Een dijk van een model van Kyosho. Zit perfect in mekaar en ongelooflijk mooie kleurencombo
Het klepje in de motorkap kan open
Jota SVR. Een model dat ik destijds meteen gekocht heb toen Kyosho ermee op de markt kwam. Ik hou nog steeds van de bruutheid die van het model afstraalt.
In 1970 bouwde Bob Wallace een Miura om tot een test raceversie die voldeed aan het FIA-reglement. Hij kreeg de naam Jota. Wallace maakte ingrijpende veranderingen aan het chassis en de motor van een standaard Miura. De gewichtsreductie omvatte onder andere het vervangen van het stalen chassis en koetswerkpanelen door aluminium exemplaren. De zijramen werden van kunststof vervaardigd. Er werd ook een voorspoiler gemonteerd en vaste koplampen moesten de klapkoplampen vervangen. Ook de 2 kleinere brandstoftanks werden vervangen door 1 grote brandstoftank. De ophanging werd ook veranderd en het geheel kwam breder op de pootjes te staan en kreeg lichtmetalen velgen. De motor werd ook onder handen genomen en perste er nu zo'n 440 PK uit dankzij verhoogde compressie, andere nokkenassen, elektronische ontsteking, dry-sump smering en een racy sportuitlaat. De wagen werd uiteindelijk verkocht aan een privé eigenaar. In april 1971 is de wagen gecrashed en was totaal verlies.
Enkele jaren geleden is er terug een replica gebouwd die tot stand is gekomen dankzij gepensioneerde Lambo mecaniciens die destijds nog de originele Jota mee opgebouwd en onderhouden hebben en hun kennis ter beschikking stelden om de identieke replica te bouwen.
De tankklep kon bij de Jota SVR nog open maar bij de SVJ heeft Kyosho dit achterwege gelaten
