Spijt
Geplaatst: do 19 jul 2012 16:16
Spijt
Soms heb je dat. Sta je als verzamelaar verlekkerd te kijken naar dat fijne model in de vitrine. Of zie je dat een fabrikant een model gaat uitleveren waar je zelf al jaren op wacht. Of nog mooier, een erg prettig model, al weet je zeker dat deze fabrikant er toch nog 356,876 kleurenvariaties in gaat maken.
Dat eerste model in de vitrine was een Exoto Porsche 935 in Martini uitmonstering en met de nummer 1 op de flank. In de aanbieding in Haarlem. Helaas was ik toen nog genoodzaakt om als student rond te komen en had ik de gevraagde 110 euro niet op zak of wilde ik dat er niet aan uitgeven.
Het zelfde model doet nu met gemak 500 euro of zelfs meer voor gekken op Ebay. Gevalletje van beetje jammer, omdat ik het model nu wel kan betalen, maar 500 euro vind ik dan weer ronduit overdreven.
Het andere geval gaat over een model van Otto. Veel mensen kennen Venturi niet, tenzij het gaat om het Venturi effect, maar die zullen je vanuit hun Golf II 1.4 Cl of willekeurige Mercedes meewarige aankijken als je het over een mooie auto hebt.
Toen ik actief autosport ging kijken op Eurosport, Formule 1 keek ik al wat eerder wat fanatieker, was er de vermaarde BPR-klasse. Een paar dikbuikige 40+erts met te veel geld en gave auto’s. De Jolly Club/Peter Parker pro-klasse zeg maar.
Naast de fabelachtige Ferrari F40 LM reed daar ook de Venturi Atlantique LM rond. Een Franse F40 na-aper. Even grote lunchtafel als spoiler en aan de zijkant een groter gat voor de koeling in plaats van de twee luchtsleuven die de Ferrari had. Maar wat een stoer ding! En wat een mooi blauw! En die moest ik dan ook maar kopen!
Helaas! Montezemlo kaapte het laatste beschikbare modelletje weg. Wel erg spijtig, maar in de wetenschap dat hij volgend jaar gaat verhuizen en tegenwoordig drukker bezig is met Jochem Meyer en Sanne Wallis de Vries. Grote kans dat deze, in de doos vanuit de zolder ooit nog eens wordt aangeboden. Net zoals al die andere 276 modellen in zijn verzameling.
Het laatste model is de open versie van de Ferrari 458 Italia door BBR in 1:18.
Vol details en gewoonweg een prachtig model. BBR een beetje kennende zouden er wel nog 564 kleurenvariaties komen, maar ik vrees met grote vrezen dat dit niet het geval gaat zijn en ik dus gewoonweg naast een van de gaafste sportwagens heb gegrepen die er in high-end te krijgen is. Was.
Beetje spijt heb ik dan ook wel, maar gelukkig kan ik dan nog dromen aan de hand van de verzameling van de anderen verzamelaars waar deze modellen wel staan.
Toch is het net even wat anders dan voor je eigen vitrine kijken naar zo een gaaf dingetje die je al erg graag zou willen hebben.
Soms heb je dat. Sta je als verzamelaar verlekkerd te kijken naar dat fijne model in de vitrine. Of zie je dat een fabrikant een model gaat uitleveren waar je zelf al jaren op wacht. Of nog mooier, een erg prettig model, al weet je zeker dat deze fabrikant er toch nog 356,876 kleurenvariaties in gaat maken.
Dat eerste model in de vitrine was een Exoto Porsche 935 in Martini uitmonstering en met de nummer 1 op de flank. In de aanbieding in Haarlem. Helaas was ik toen nog genoodzaakt om als student rond te komen en had ik de gevraagde 110 euro niet op zak of wilde ik dat er niet aan uitgeven.
Het zelfde model doet nu met gemak 500 euro of zelfs meer voor gekken op Ebay. Gevalletje van beetje jammer, omdat ik het model nu wel kan betalen, maar 500 euro vind ik dan weer ronduit overdreven.
Het andere geval gaat over een model van Otto. Veel mensen kennen Venturi niet, tenzij het gaat om het Venturi effect, maar die zullen je vanuit hun Golf II 1.4 Cl of willekeurige Mercedes meewarige aankijken als je het over een mooie auto hebt.
Toen ik actief autosport ging kijken op Eurosport, Formule 1 keek ik al wat eerder wat fanatieker, was er de vermaarde BPR-klasse. Een paar dikbuikige 40+erts met te veel geld en gave auto’s. De Jolly Club/Peter Parker pro-klasse zeg maar.
Naast de fabelachtige Ferrari F40 LM reed daar ook de Venturi Atlantique LM rond. Een Franse F40 na-aper. Even grote lunchtafel als spoiler en aan de zijkant een groter gat voor de koeling in plaats van de twee luchtsleuven die de Ferrari had. Maar wat een stoer ding! En wat een mooi blauw! En die moest ik dan ook maar kopen!
Helaas! Montezemlo kaapte het laatste beschikbare modelletje weg. Wel erg spijtig, maar in de wetenschap dat hij volgend jaar gaat verhuizen en tegenwoordig drukker bezig is met Jochem Meyer en Sanne Wallis de Vries. Grote kans dat deze, in de doos vanuit de zolder ooit nog eens wordt aangeboden. Net zoals al die andere 276 modellen in zijn verzameling.
Het laatste model is de open versie van de Ferrari 458 Italia door BBR in 1:18.
Vol details en gewoonweg een prachtig model. BBR een beetje kennende zouden er wel nog 564 kleurenvariaties komen, maar ik vrees met grote vrezen dat dit niet het geval gaat zijn en ik dus gewoonweg naast een van de gaafste sportwagens heb gegrepen die er in high-end te krijgen is. Was.
Beetje spijt heb ik dan ook wel, maar gelukkig kan ik dan nog dromen aan de hand van de verzameling van de anderen verzamelaars waar deze modellen wel staan.
Toch is het net even wat anders dan voor je eigen vitrine kijken naar zo een gaaf dingetje die je al erg graag zou willen hebben.
