NASCAR-Merchandising en hun prijzen, december 2005
Geplaatst: do 01 dec 2005 07:27
NASCAR is al sinds het begin een koploper als het om merchandising gaat. Al sinds de eerste auto's met sponsoring rondreden zag de organisatie het potentieel van een race-auto als reclamebord. De eerste teamgesponsorde auto's lieten dan ook niet lang op zich wachten, en dat werd ook door NASCAR aangemoedigd. Nu is een ongesponsorde auto dan ook een zeldzaamheid, door de hoge kosten die de sport met zich meebrengt is het moeilijker geworden om zonder grote financiele steun nog mee te rijden.
Net zoals de verschillende autofabrikanten de races zagen als een ideaal verkoopmiddel, begonnen ook steeds meer niet automobiel gerelateerde bedrijven brood te zien in sponsoring. De bekendere auto's van nu rijden dan ook met van alles rond, varierend van sterke drank tot afwasmiddel en van gereedschap tot motorolie.
Een grote stap in het geld maken van een sport kwam begin jaren tachtig toen modelauto's in opkomst waren. NASCAR laat zich al langer sponsoren door tabaks- en drank-fabrikanten, dus worden de modellen verkocht als "adult collectable" In het begin werden er alleen modellen gemaakt van de bekende auto's en coureurs maar dat sloeg halverwege de jaren 90 snel om naar een stortvloed aan releases per jaar, met veel dezelfde auto's in verschillende uitvoering. Alles om de verzamelaar/fan toch de kans te geven een stukje van zijn/haar favoriete sport te bemachtigen, en tegelijk het idee te geven dat ze iets aparts kopen.
Ook al is ondertussen voor sommige de overduidelijke geldzucht van de fabrikanten iets teveel van het goede, het aantal auto's wat jaarlijks uitkomt loopt nog steeds op. Van iedere willekeurige auto (mits met een vaste coureur en sponsor) zijn in minimaal drie schalen ongeveer tien auto's te koop. Dat is dan per kleurenschema, en die wisselen ze ongeveer vier of vijf keer per jaar. Snel rekenen komt dan op dertig "modelwaardige" auto's maal vier uitvoeringen maal tien modelauto's.
Een winstgevende onderneming dus, voor zowel NASCAR (die geld vangt voor alles waar hun logo opstaat) de teams (die dat ook krijgen voor gebruik van hun beeldmerken) de sponsors en de modelautofabrikanten.
Die laatste groep weet van gekkigheid niet meer waar ze naartoe moeten met hun uitvoeringen en de prijzen die ze ervoor vragen. Was er in de jaren negentig nog maar een uitvoering van een modelauto te koop en kostte die ongeveer veertig dollar, tegenwoordig produceren ze alles tussen de vijf dollar voor een 1/64 modelletje tot 95 dollar voor een 1/24 topmodel.
En dat zijn dan alleen nog de winkelprijzen.
Een recente tendens in NASCAR verzamelland zijn de wat oudere modellen, racewagens van eind jaren tachtig en begin jaren negentig. Action sprong daar handig en snel op in door een aantal van die auto's nieuw uit te geven, de sport zelf reageerde met een revival van de kleurenschema's uit die tijd, waar natuurlijk daarna weer een model van gemaakt moest worden. Als gevolg van die herleving zijn de modellen uit die tijd plotseling gestegen in verzamelaarswaarde. Een aantal tenminste, die nog origineel in verpakking zaten e.d.
Helaas had niet iedereen dat begrepen, een aantal grotere verkoopsites begon deze modellen ongeacht hun conditie plots voor flinke bedragen aan te bieden.
Men zou verwachten dat dat verder geen consequenties heeft, klanten kijken dan meestal gewoon even wat verder. Niet zo in dit geval. Met als trieste hoogtepunt een 1/18 van ERTL die volstrekt waardeloos is (geen detail, enorme oplage, enz. ) die voor het astronomische bedrag van tweehonder dollar van eigenaar mag veranderen. Nog vervelender is het dan dat er mensen zijn die juist die auto kopen vanwege de prijs? Geloof het of niet, maar er schijnenmensen te zijn die denken dat de prijs meteen ook de waarde van een model bepaalt.
Groot misverstand dat weleens veroorzaakt zou kunnen zijn door de plotse prijsstijgingen van Earnhardt modellen, na diens dood.
Direct daarna waren alle modellen die daarvoor een normale prijs hadden gewoon leverbaar, maar de maandag na zijn overlijden werd ik al gebeld door een handelaar hier in nederland (zal geen naam noemen) die "nog slechts eeeeeen" Earnhardt model had, wat hij wel aan mij wilde verkopen voor de helft meer dan hetzelfde, vrij verkrijgbare model de vrijdag daarvoor nog had gekost.
Zo ook met het ERTL model uit het voorbeeld hierboven, een prive-persoon hier in Nederland heeft dat gezien, en dacht meteen zijn eigen model voor 225 euro te kunnen verkopen.
Zo drijven de verzamelaars dus zelf de prijzen onnodig omhoog. Zelfs bij zijn leven waren er al modellen van Earnhardt die belachelijk veel waard waren. Helaas ging het dan wel om een speciale uitgave in een serie, die alleen te herkennen is aan een aantal details. Met andere woorden: nogal wat mensen verkeren volstrekt onterecht in de overtuiging dat ze in het bezit zijn van een van deze modellen, en gaan die dan ook als zodanig en tegen die prijs verkopen.
En drijven daarmee de prijsgidsen weer verder omhoog.
Staat dat model daarom beter in een vitrine? Omdat er zoveel voor betaald is?
Ik denk dat het beter zou zijn als de verzamelaars weer eens gaan kijken wat ze mooi vinden in plaats van zich te focussen op "limited editions" en produktie-aantallen.
Natuurlijk, ik kan het nu makkelijk zeggen, ik loop er niet meer zo achteraan. Gelukkig niet meer. Ik zie modellen weer voor wat ze zijn; leuk als ze gedetailleerd zijn, maar vooral mooi om te zien. Het hoeft voor mij niet meer zo nodig in originele verpakking en uit een rookvrije omgeving enz.
Een van de eerste dingen die ik ooit las over het verzamelen van modelauto's bevatte wat dat betreft wel de grootste waarheid: een auto hoort pas bij je verzameling als ie een rondje keukentafel heeft gedaan.....
Net zoals de verschillende autofabrikanten de races zagen als een ideaal verkoopmiddel, begonnen ook steeds meer niet automobiel gerelateerde bedrijven brood te zien in sponsoring. De bekendere auto's van nu rijden dan ook met van alles rond, varierend van sterke drank tot afwasmiddel en van gereedschap tot motorolie.
Een grote stap in het geld maken van een sport kwam begin jaren tachtig toen modelauto's in opkomst waren. NASCAR laat zich al langer sponsoren door tabaks- en drank-fabrikanten, dus worden de modellen verkocht als "adult collectable" In het begin werden er alleen modellen gemaakt van de bekende auto's en coureurs maar dat sloeg halverwege de jaren 90 snel om naar een stortvloed aan releases per jaar, met veel dezelfde auto's in verschillende uitvoering. Alles om de verzamelaar/fan toch de kans te geven een stukje van zijn/haar favoriete sport te bemachtigen, en tegelijk het idee te geven dat ze iets aparts kopen.
Ook al is ondertussen voor sommige de overduidelijke geldzucht van de fabrikanten iets teveel van het goede, het aantal auto's wat jaarlijks uitkomt loopt nog steeds op. Van iedere willekeurige auto (mits met een vaste coureur en sponsor) zijn in minimaal drie schalen ongeveer tien auto's te koop. Dat is dan per kleurenschema, en die wisselen ze ongeveer vier of vijf keer per jaar. Snel rekenen komt dan op dertig "modelwaardige" auto's maal vier uitvoeringen maal tien modelauto's.
Een winstgevende onderneming dus, voor zowel NASCAR (die geld vangt voor alles waar hun logo opstaat) de teams (die dat ook krijgen voor gebruik van hun beeldmerken) de sponsors en de modelautofabrikanten.
Die laatste groep weet van gekkigheid niet meer waar ze naartoe moeten met hun uitvoeringen en de prijzen die ze ervoor vragen. Was er in de jaren negentig nog maar een uitvoering van een modelauto te koop en kostte die ongeveer veertig dollar, tegenwoordig produceren ze alles tussen de vijf dollar voor een 1/64 modelletje tot 95 dollar voor een 1/24 topmodel.
En dat zijn dan alleen nog de winkelprijzen.
Een recente tendens in NASCAR verzamelland zijn de wat oudere modellen, racewagens van eind jaren tachtig en begin jaren negentig. Action sprong daar handig en snel op in door een aantal van die auto's nieuw uit te geven, de sport zelf reageerde met een revival van de kleurenschema's uit die tijd, waar natuurlijk daarna weer een model van gemaakt moest worden. Als gevolg van die herleving zijn de modellen uit die tijd plotseling gestegen in verzamelaarswaarde. Een aantal tenminste, die nog origineel in verpakking zaten e.d.
Helaas had niet iedereen dat begrepen, een aantal grotere verkoopsites begon deze modellen ongeacht hun conditie plots voor flinke bedragen aan te bieden.
Men zou verwachten dat dat verder geen consequenties heeft, klanten kijken dan meestal gewoon even wat verder. Niet zo in dit geval. Met als trieste hoogtepunt een 1/18 van ERTL die volstrekt waardeloos is (geen detail, enorme oplage, enz. ) die voor het astronomische bedrag van tweehonder dollar van eigenaar mag veranderen. Nog vervelender is het dan dat er mensen zijn die juist die auto kopen vanwege de prijs? Geloof het of niet, maar er schijnenmensen te zijn die denken dat de prijs meteen ook de waarde van een model bepaalt.
Groot misverstand dat weleens veroorzaakt zou kunnen zijn door de plotse prijsstijgingen van Earnhardt modellen, na diens dood.
Direct daarna waren alle modellen die daarvoor een normale prijs hadden gewoon leverbaar, maar de maandag na zijn overlijden werd ik al gebeld door een handelaar hier in nederland (zal geen naam noemen) die "nog slechts eeeeeen" Earnhardt model had, wat hij wel aan mij wilde verkopen voor de helft meer dan hetzelfde, vrij verkrijgbare model de vrijdag daarvoor nog had gekost.
Zo ook met het ERTL model uit het voorbeeld hierboven, een prive-persoon hier in Nederland heeft dat gezien, en dacht meteen zijn eigen model voor 225 euro te kunnen verkopen.
Zo drijven de verzamelaars dus zelf de prijzen onnodig omhoog. Zelfs bij zijn leven waren er al modellen van Earnhardt die belachelijk veel waard waren. Helaas ging het dan wel om een speciale uitgave in een serie, die alleen te herkennen is aan een aantal details. Met andere woorden: nogal wat mensen verkeren volstrekt onterecht in de overtuiging dat ze in het bezit zijn van een van deze modellen, en gaan die dan ook als zodanig en tegen die prijs verkopen.
En drijven daarmee de prijsgidsen weer verder omhoog.
Staat dat model daarom beter in een vitrine? Omdat er zoveel voor betaald is?
Ik denk dat het beter zou zijn als de verzamelaars weer eens gaan kijken wat ze mooi vinden in plaats van zich te focussen op "limited editions" en produktie-aantallen.
Natuurlijk, ik kan het nu makkelijk zeggen, ik loop er niet meer zo achteraan. Gelukkig niet meer. Ik zie modellen weer voor wat ze zijn; leuk als ze gedetailleerd zijn, maar vooral mooi om te zien. Het hoeft voor mij niet meer zo nodig in originele verpakking en uit een rookvrije omgeving enz.
Een van de eerste dingen die ik ooit las over het verzamelen van modelauto's bevatte wat dat betreft wel de grootste waarheid: een auto hoort pas bij je verzameling als ie een rondje keukentafel heeft gedaan.....
Gek genoeg kan ik een groot deel van je verhaal ook in de DTM van vroegúh plaatsen.
Ik spaar wat ik mooi vind en dat is al zoveel 
